“คุณรอสส์...”
ปากอิ่มเรื่อรำพึงรำพันเรียก นิ่วหน้ามองคนนั่งข้างๆ อีกครั้ง “คุณจริงๆ หรือคะ”
“ต้องให้จูบก่อนไหม?”
คำถามที่ดังขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าคมคายโน้มลงมาใกล้ จนได้กลิ่นลมหายใจหอมสะอาด ครั้นรัมย์สุดายังคงทำหน้านิ่วคิ้วขมวดริมฝีปากหยักได้รูปของรอสส์จึงค่อยๆ เม้มริมฝีปากอ่อนนุ่มอย่างอ่อนหวานในคราแรก และเริ่มรุนแรงเร่าร้อนขึ้นตามลำดับ จนได้ยินเสียงครางอืออาประท้วงนั่นแหละถึงได้ถอยห่าง
“จำรสจูบของฉันได้หรือยัง”
