“ที่เราอดทนต่อวาจาอันโอหังได้ก็เพราะผู้เจริญ ย่อมไม่
โต้ตอบกับคนพาล อันมีมิจฉาทิฐิเป็นที่ตั้ง ผู้ที่รู้ว่าบุคคลอื่นโกรธอยู่
แล้วยังสามารถด�ารงสติของตนระงับความโกรธในใจตนไม่ให้โกรธ
ตอบได้ ผู้นั้นย่อมได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่สามารถก�าราบคนพาลได้อย่าง
สมบูรณ์ การประหัสประหารกันไม่ใช่ทางที่ถูกในการสร้างสันติสุข
สันติสุขจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อเราเองต้องเป็นผู้เริ่มสันติสุขภายในใจ
ก่อน”
“ข้าพระองค์ก็หวังว่าสิ่งที่นายท่านท�าไปจะส่งผลดี และท�าให้
เวปจิตติคิดได้สักวัน”
มาตุลีกล่าวด้วยความหวังว่าสงครามจะไม่บังเกิดขึ้นอีก
