เมื่อเธอคิดจะหลอกล่อจอมมารเสน่ห์ร้ายด้วยประสบการณ์อ่อนหัดแล้วยังกล้าดีหลบหนีออกจากกรงทองของจอมมารผู้หล่อเหลาอย่างไม่ใยดีทำให้เขาต้องเสียความมั่นใจเกมแก้แค้นแสนเร่าร้อนจึงอุบัติขึ้น...
“จะหนีไปไหนเธอก็รู้ว่าหากฉันไม่อนุญาตใครก็ออกไปจากที่นี่ไม่ได้ ที่คืนนั้นเธอกลับไปได้ก็เพราะฉันไม่เคยให้ผู้หญิงที่หิ้วมานอนร่วมเตียงจนถึงเช้า..”คำพูดของเขาทำให้วิกานดาทั้งโกรธทั้งอายเขาเห็นเธอเป็นเพียงอีตัวที่หิ้วมานอนด้วยแล้วก็เขี่ยทิ้งเท่านั้นแล้วทำไมจะต้องมายุ่งกับเธอด้วย
“ถ้าฉันเป็นแค่อีตัว ก็ปล่อยฉันไปสิ ไม่อยากร่วมเตียงกับอีตัวไม่ใช่เหรอ”
“แต่บังเอิญว่าเธอถูกใจฉัน และฉันยังไม่เบื่อผู้ชายหน้าไหนก็ห้ามยุ่ง”
“แต่เราจบกันแล้วคุณให้เช็คฉันมานั่นหมายความว่าการซื้อขายของเรามันสิ้นสุดจบลงแล้ว”วิกานดาตัดสินใจยกเรื่องนี้มาอ้างแม้จะรู้สึกอับอายไม่น้อย
